Koninklijke Nederlandse Brandweervereniging
De Nederlandsche Brandweervereeniging (N.B.V.) werd op 27 oktober 1916 opgericht te Utrecht. Het initiatief kwam van de brandweercommandanten C.F.H. Tuckermann (Den Haag) en J.C. Stam (Leiden). Het doel van de vereniging was het behartigen van de belangen en het verhogen van het peil van het brandweerwezen, door meer eenheid en samenwerking van de lokaal georganiseerde brandweren.
In 1920 werd de vereniging Koninklijk en zou vanaf dan doorgaan als de Koninklijke Nederlandsche Brandweervereeniging (K.N.B.). Na de Tweede Wereldoorlog veranderde de rol van de brandweervereniging. Door de opkomst van de Veiligheidsregio's in de jaren 1990 kwam de belangenbehartiging meer op het bestuurlijk niveau te liggen. Ook kwam er een steeds grotere rol in de rampenbestrijding, waardoor de naam van de vereniging in 2001 werd gewijzigd in de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Brandweer en Hulpverlening.
De onderscheidingen
Vanaf 1920 kende de K.N.B.V. onderscheidingen toe. Het "Reglement voor het verleenen van onderscheidingen", vastgesteld in de Algemeene Vergadering van 14 juni 1927 kende de volgende onderscheidingen:
- Diploma's voor 15 jaar dienst als brandweerman
- Bronzen medailles en kruisen, onderscheidenlijk voor minderen en officieren, met diploma's, voor 25 jaar dienst als brandweerman
- Zilveren idem, voor 30 jaar dienst
- Verguld zilveren idem, voor 35 jaar dienst, met gespen voor 40 jaar of meer
- Kruisen voor:
- daden van moed en zelfopoffering
- verdiensten ten opzichte van de vereeniging
- verdiensten op wetenschappelijk gebied ten opzichte van het brandwezen
- buitenlandsche vertegenwoordigers op congressen en vergaderingen
De Medaille voor trouwe brandweerdienst van de K.N.B. is een ronde medaille met een middellijn van 40 millimeter. De voorzijde vertoont een voorstelling van een naakte man die een vuurspuwende draak bedwingt. In een brede rand staat het randschrift: "KON NEDERLANDSCHE BRANDWEER VEREENIGING", waarbij alle woorden gescheiden zijn door een liggende ruit.
De keerzijde vertoont een rookwolk, waaroverheen aan weerszijde een olijftak is geplaatst. In het midden onderin staat het Rijkswapen. Bovenin zijn diverse brandweerattrubiten geplaatst, waaroverheen de brandweerhelm. In het gladde middenveld is in twee regels te lezen: "VOOR TROUWEN BRANDWEERDIENST".
Het lint van de medaille is rood, met in het midden twee smalle gele strepen.
In 1952 werd de medaille vervangen door een kruis:
Dit is een Malteser kruis met in het midden een medaillon. Boven het kruis is een kroon geplaatst. De bol bovenop de kroon, dienst als bol ter bevestiging van de ring waarmee het kruis aan het lint wordt gedragen. Het geheel meet 40 millimeter in de breedte en 60 millimeter in de hoogte.
De armen van het kruis zijn rood geëmailleerd met een witte rand. Het medaillon is tevens rood geëmailleerd en bevat in de kleur van het metaal de letters "K.N.B.".
Het kruis werd toegekend in brons, zilver en verguld zilver.
Het lint van het kruis is 37 millimeter breed en is uitgevoerd in rood, met in het midden twee smalle gele strepen.
Het kruis werd in 1967 afgeschaft toen de K.N.B. samen met de Nederlandse Vereniging van Brandweercommandanten een uniform onderscheidingsteken ging gebruiken. Dit is het Kruis voor langdurige brandweerdienst van de KNBV en de NVBC.
Bronnen
Doolaard, ing. P.G. (1993). De Commissie Brandweeronderscheidingen van de KNBV en de NVBC. Veenendaal: Commissie Brandweeronderscheidingen.
Wikipedia, gelezen op 12-11-2017.